Soñar máis alá dos cumios.
Fuxir da pena.
Ensordecer cos ríos, co mar furioso
os choros da agonía.
Aproveitar e difuminar co resío a amargura.
Longa noite.
Curuxa, vento.
Oubear dos montes,
que matas a perfección da lúa.
Estrelas, sino,
brilade,
alumeade o frío rostro.
Sede testemuñas da morte.
Vós, ondas do mar.
Acampade nesta longa noite.
Acompañade a harmonía
dos lamentos desta alma que foxe.
