Ti.

Perto dun río que m'anda a susurrar verbas incomprensíbeis.
Lonxe, moi lonxe dun ceo cuberto de choiva.
Teño latente no corasón unha ferida...
Estou lonxe do lugar o que amo,
estou lonxe do meu lar.

Sorrindo leda polo seu recordo,
cun forte pranto pola ausencia.

Morrendo paseniño... sen saber se a voltarei ollar.

Revolución

Ela recolleu os seus cabelos cunha man, impedindo que a chama da revolución llos queimase.

El, sostiña unha bandeira.
E a abaneaba facendo oitos: de adiante para atrás. Avivando a chama.
E por máis que correu, por máis que quixo correr, queimouse. Queimáronse.
Namoráronse.