A fenestra de pedra de Celso Emilio Ferreiro.

"O teito é de pedra.
De pedra son os muros
i as tebras.
De pedra o chan
i as reixas.
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra.
Os corazós dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra.
I eu, morrendo
nesta longa noite
de pedra."



É unha fenestra
porque podo ver a luz.
Tímida, esvarando ata chegar aos meus pés.
É de pedra
porque estou enganada.
Soa, agardando un sopro de aire,
algo que me diga que por fin son libre,
algo que me afirme que todo este inferno rematou.

Seguirei loitando!
Loitando por unha ideoloxía política!
Loitando polo meu futuro!

A fenestra de Lois Pereiro.

"Punk, a retórica Rock and Roll e a imaxe suburbana habitaba nun existencialista"
Introdución dun artigo da única obra de Lois Pereiro escrito por Daniel Salgado

De espíritu anarquista.
Punk na alma.
Loitando polo que non se pode gañar.
Pesimista, porque xa non podía máis.
Apagaron a chama, xa o sabías.
Borraron a tinta dun poeta, erro imperdoable.
Pecharon os cadernos da súa imaxinación, triste vinganza por pecar.
O destino.
A súa vida.
Adeus Lois.
Desfruta desta homenaxe.
Eu, tamén cuspirei na túa lápida.

"Cuspídeme enriba cando pasedes por diante do lugar no que eu repouse, enviándome unha húmida mensaxe de vida e furia necesaria"
Inscripción na lápida de Lois Pereiro.

A fenestra de Rosalía.

"Cava lixeiro, cava,
xigante pensamento,
cava un fondo burato ond' a memoria
do pasado enterremos.
¡Á terra cos difuntos!
¡Cava, cava lixeiro!
E por lousa daraslle o negro olvido
i a nada lle darás por simiterio."

Porque eras pequena, insignificante.
Única na túa terra.
E matáronte.
Matáronte de pena.
Matáronte por cortar as túas ás.

A fenestra de Curros Enriquez

Curros.
Humilde poeta.
Desgrazado, por ter no interior un sentimento.
Desgrazado por denunciar, por gritar o que calaban as xentes.
Beato excomulgado.
Beato na orde dos poetas.
Beato na orde da verdade.

Benvidos.

Benvidos a iste novo proxecto.