É realmente incrible, doloroso e frustrante
o momento no que te das conta de que realmente si,
es idiota.
Creíches na túa propia mentira.
Creaches un conto, unha historia falsa.
Esperanzaches a túa alma, sabendo que xamais serás feliz.
Ámalo. Ante todo.
Adóralo. E calas.
Quérelo. Pero quérelo demasiado e deixalo fuxir.
No hay comentarios:
Publicar un comentario